طحیه و طنزیم!-مردانی

گله و شکایت را از هر کجا آغاز کنیم شیرین است.ولی این بار اصل گله را به سمت کاغذ پاره ای به نام مصوبه ۱۷ آذر ببریم! این مرض موروثی است که تمام معاهدات و قطع نامه ها و تحریم ها و تهدید ها در قصبه ی ما به کاغذ پاره تعبیر می شود …!!! چون می شود راحت سرش دبه کرد! اصلاً خدا خالق دبه را بیامرزد.

همه برای ما دبه در آوردند ، از شرق و غرب و شمال و جنوب تا شرکت مخابرات ایران!

روزگارمان شده روزگار محصل درس خوان و سر به راهی که بهش وعده دادن در تابستان با شرط معدل و کارنامه ی درخشان برایش دوچرخه می خرند اما در ۱۷ آذر زدند زیر همه چیز! آقای مخابرات ایران و جناب مدیران ! خودتان را بگذارید جای ما؛چه حالی دارید؟ ما هم الان همان حال را داریم! خوب اگر چیزی هم به ما نسبت دادید اعم از بد و بیراه آن هم در آن حال ،  خودتانید!

وقتی وعده می دهید به آن وفا کنید یعنی به آنچه می گوئید و می نویسید و امضا میکنید، عمل بفرمائید! به این می گویند وفای به عهد!بچه های شما که ما باشیم از شما یاد می گیریم و یک روز که قرار است خوب و عاقلانه کار کنیم سر کار می آئیم و کار نمی کنیم! یا اصلاً دیگر سر کارتان می گذاریم و سرکار نمی رویم ! اسمش چی بود ؟ آهان ! اعتصاب اعتراضی خوبه؟ اونوقت سود شما میشه کشک! که می ریزید  تو دبه! نوش جان گوارای وجود.هزار بار سردبیر عزیز به من قلم خرد گفته اند که از این حرفها نزن بدآموزی دارد ولی چه کنم من هم مثل شما عاشق دبه ام و دوست دارم زیر گفته هایم بزنم دیوار حاشا بلنده مخابرات جان!!!

به نظرم مصوبه هفده آذر مخفف یک جمله ی بزرگ است که من از آن رمز گشایی می کنم ولی بعدش دبه در میاورم!

دبه کردن

آقای مخابرات ایران تا از دستت کاری بر می آید کاری بکن و گرنه در آخر کار پشیمانی پشیمانت می کند.

*************